grunt (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɡrũnt], AS: [grũnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) warstwa gleby, która znajduje się przy powierzchni i można ją uprawiać
- (1.2) powierzchnia Ziemi lub innej planety, teren[1]
- (1.3) obszar stanowiący czyjąś własność (najczęściej występujące w liczbie mnogiej)[1]
- (1.4) dno jakiegoś akwenu (rzeki, morza, stawu, strumienia)[1]
- (1.5) przen. zasada, podstawa (najczęściej używane we frazeologizmach)[1]
- (1.6) bud. substancja silnie wiążąca się z podłożem, pełniąca funkcję podkładu przy tynkowaniu, malowaniu, politurowaniu itp., a także w malarstwie, jako podkład pod malowidło; także wyschnięta warstwa tej substancji[1]; zob. też grunt malarski w Wikipedii
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik grunt grunty / przest. grunta[2] dopełniacz gruntu[2] gruntów celownik gruntowi gruntom biernik grunt grunty[2] narzędnik gruntem gruntami miejscownik gruncie gruntach wołacz gruncie grunty[2] - przykłady:
- (1.1) Grunt na pochyłościach gór był lichy. To też chłopi tamtejsi uprawiali rozmaite kunszta (= rzemiosła).[3]
- (1.2) Osadnik […] po paru miesiącach pobytu zaczął mnie namawiać, abym na swoją rękę założył plantację. Grunt można było nabyć za bezcen i robotnik zbyt wiele nie kosztował. Dałem się namówić.[4]
- (1.3) Do obszarnika należały wszystkie grunty w okolicy.
- (1.4) Możesz dosięgnąć wiosłem gruntu?
- (1.5) Grunt to rodzina!
- (1.6) Nie wolno zbyt szybko po nałożeniu gruntu tynkować, ponieważ tynk może odpaść.
- (1.6) Na gruncie rysowano lub przerysowywano z podręczników kontury obrazu, a następnie nakładano w określonej kolejności farbę i pozłotę.[5]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) grunty orne • grunt bagnisty / ciężki / gliniasty / lekki / lichy / piaszczysty / podmokły / pszeniczny / urodzajny
- (1.2) gruntogryzarka • gruntoszpachlówka
- (1.3) grunt chłopski / gminny
- (1.4) mieć / tracić / znaleźć grunt (w wodzie / morzu) • (nie) sięgać / nie mieć gruntu
- (1.6) kłaść grunt pod farbę • malować powierzchnię gruntem
- synonimy:
- (1.1) gleba, rola
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gruntowanie, gruntowność, gruntoznawstwo, gruntówka
- zdrobn. gruncik m
- czas. gruntować, ugruntować
- przym. gruntowy, przygruntowy, gruntowny
- przysł. gruntownie
- związki frazeologiczne:
- stworzyć / znaleźć / trafić na podatny grunt / paść na podatny grunt • neutralny grunt, stać na pewnym / twardym gruncie (= czuć pewny / twardy grunt pod stopami) • grunt się pali pod stopami • tracić grunt pod stopami / nogami • komuś osuwa się grunt spod nóg • do gruntu • w gruncie rzeczy • wchodzić na grząski grunt • z gruntu • stanąć / stać na gruncie czegoś • pot. grunt to być szczęśliwym / bogatym itp. • grunt to zdrowie / spokój / pieniądze / sława itp. • fraszki adamaszki, karazyja grunt
- etymologia:
- niem. Grund[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) soil; (1.2) ground, land; (1.3) ground, land; (1.4) bottom; (1.5) base; (1.6) undercoat
- arabski: (1.1) تربة ż
- chiński standardowy: (1.3) 地 (dì)
- czeski: (1.5) základ m
- esperanto: (1.1) grundo
- francuski: (1.1) sol m, terrain m; (1.4) fond m; (1.5) essentiel m
- hiszpański: (1.1) suelo m, terreno m; (1.2) propiedad ż, terreno m, solar m
- niemiecki: (1.1) Grunt m, Boden m; (1.2) Boden m; (1.3) Grundstück n, Grundbesitz m; (1.4) Grund m; (1.5) Grundlage ż, Grundsatz m; (1.6) Grund m
- rosyjski: (1.1) грунт m; (1.2) грунт m; (1.4) грунт m; (1.5) основание n; (1.6) грунтовка ż
- rumuński: (1.1) sol n
- tuvalu: (1.1) laukele, kele
- ukraiński: (1.1) ґрунт m
- wilamowski: (1.1) grunt m; (1.4) grunt m
- włoski: (1.1) suolo m
- źródła:
- 1 2 3 4 5 6 Hasło „grunt” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. I, PWN, Warszawa 1982-3, ISBN 83-01-00281-6, s. 703-704.
- 1 2 3 4 Hasło „grunt” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 194.
- ↑ S. Żeromski: Syzyfowe prace
- ↑ Daniel Defoe: Przypadki Robinsona Cruzoe, tłum. Władysław Ludwik Anczyc
- ↑ z Wikipedii
grunt (język angielski)
- wymowa:
- IPA: /ɡɹʌnt/, X-SAMPA: /gr\Vnt/
- wymowa amerykańska
- znaczenia:
czasownik
rzeczownik
- (2.1) chrząknięcie, chrząkanie
- (2.2) stęknięcie, stękanie
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
grunt (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
- (1.1) chrząkać
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pochodne:
- czas. grunti
- rzecz. gruntbovo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
grunt (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.