nabyć (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. nabywać)

(1.1) praw. książk. wejść w posiadanie czegoś
(1.2) książk. zdobyć jakąś umiejętność, osiągnąć coś, dojść do czegoś

czasownik zwrotny nabyć się

(2.1) długo gdzieś lub z kimś być
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) A choć do supermarketu wchodzę z listą zakupów, zawsze nabędę kilka rzeczy impulsywnie.[1]
(1.2) Gorzko żałuję, że nie nabyłem umiejętności robienia pięknych obrazów.[2]
składnia:
(1.1) nabyć + B.
kolokacje:
(1.1) nabyć akcje / aktywa • nabyć prawo
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) kupić, odziedziczyć, zdobyć, dostać
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bycie n, nabycie n, nabywanie n, nabywacz m, nabywca mos, nabywczyni ż, nabytek mrz
czas. nabywać ndk.
przym. nabywczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Przekrój, nr 2918, Kraków, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Najprostszą drogą. Rozmowy z artystami, Barbara Ziembicka, 1998 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.