biernik (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈbʲjɛrʲɲik], AS: [bʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. czwarty przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? co?; zob. też biernik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biernik	bierniki
dopełniacz	biernika	bierników
celownik	biernikowi	biernikom
biernik	biernik	bierniki
narzędnik	biernikiem	biernikami
miejscownik	bierniku	biernikach
wołacz	bierniku	bierniki

przykłady:

(1.1) W tym zdaniu żaden wyraz nie jest w bierniku.

składnia:

(1.1) biernik + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) akuzatyw

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bierność

przym. bierny, biernikowy

przysł. biernie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Aneks:Język polski - deklinacja

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) accusative, accusative case
• asturyjski: (1.1) acusativu m
• baskijski: (1.1) akusatibo
• białoruski: (1.1) вінавальны склон m, акузатыў m
• bułgarski: (1.1) винителен падеж m, акузатив m
• czeski: (1.1) akuzativ m, čtvrtý pád m
• duński: (1.1) akkusativ w, genstandsfald n
• esperanto: (1.1) akuzativo
• estoński: (1.1) akusatiiv, sihitav
• fiński: (1.1) akkusatiivi
• francuski: (1.1) accusatif m
• hiszpański: (1.1) acusativo m
• interlingua: (1.1) accusativo
• islandzki: (1.1) þolfall n
• japoński: (1.1) 対格
• kaszubski: (1.1) winowôcz m, akùzatiw m
• kazachski: (1.1) табыс септік
• łaciński: (1.1) accusativus
• mongolski: (1.1) заах
• niemiecki: (1.1) Akkusativ m
• nowogrecki: (1.1) αιτιατική ż
• nowopruski: (1.1) akkuzatiws m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) винительный падеж m
• rumuński: (1.1) acuzativ
• słowacki: (1.1) akuzatív m
• szwedzki: (1.1) ackusativ w
• ukraiński: (1.1) знахідний відмінок m
• węgierski: (1.1) tárgyeset
• włoski: (1.1) accusativo m

źródła: