wołacz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvɔwaʧ̑], AS: [vou̯ač],
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gram. siódmy przypadek deklinacji polskiej, tworzy formę zwrotu do omawianego przedmiotu lub osoby, wykrzyknięcia do niego lub zwrócenia jego uwagi; zob. też wołacz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wołacz wołacze dopełniacz wołacza wołaczy celownik wołaczowi wołaczom biernik wołacz wołacze narzędnik wołaczem wołaczami miejscownik wołaczu wołaczach wołacz wołaczu wołacze - przykłady:
- (1.1) Wołaczem rzeczownika „Litwa” zaczyna się utwór „Pan Tadeusz”.
- składnia:
- (1.1) wołacz + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wokatiwus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wołanie n, zawołanie n
- czas. wołać ndk.
- przym. wołaczowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. wołać + -acz
- uwagi:
- zobacz też: Aneks:Język polski - deklinacja
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) vocative (case)
- azerski: (1.1) çağırış halı
- baskijski: (1.1) bokatibo
- bułgarski: (1.1) звателен падеж m, вокатив m
- chiński standardowy: (1.1) 呼格 (hūgé)
- czeski: (1.1) vokativ m, pátý pád m
- duński: (1.1) vokativ w
- esperanto: (1.1) vokativo
- estoński: (1.1) vokatiiv
- farerski: (1.1) ákallingarfall n
- francuski: (1.1) vocatif m
- hindi: (1.1) संबोधन m (sambodhan)
- hiszpański: (1.1) vocativo m
- islandzki: (1.1) ávarpsfall n
- japoński: (1.1) 呼格 (こかく, kokakú)
- karpatorusiński: (1.1) вокатів m (vokativ)
- kaszubski: (1.1) wòłiwôcz m
- litewski: (1.1) šauksmininkas m
- łaciński: (1.1) vocativus m
- łotewski: (1.1) vokatīvs m
- niemiecki: (1.1) Vokativ m
- norweski (bokmål): (1.1) vokativ m
- norweski (nynorsk): (1.1) vokativ m
- nowogrecki: (1.1) κλητική ż (klitikí)
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- portugalski: (1.1) vocativo
- rosyjski: (1.1) звательный падеж m
- sanskryt: (1.1) आमन्त्रण n, आमन्त्रित
- słowacki: (1.1) vokatív m
- starogrecki: (1.1) κλητική ż (klētikḗ)
- szkocki gaelicki: (1.1) tuiseal gairmeach m
- szwedzki: (1.1) vokativ w
- turecki: (1.1) vokatif
- ukraiński: (1.1) кличний відмінок m
- węgierski: (1.1) megszólító eset
- włoski: (1.1) vocativo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.