wiosło (język polski)

wiosło (1.1) dwupióre
wiosła (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈvʲjɔswɔ], AS: [vʹi ̯osu̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) spłaszczony i rozszerzony u końca (lub obu końców) kij służący do nadawania biegu łodzi oraz kierowania nią; zob. też wiosło w Wikipedii
(1.2) gwara muzyków rockowych gitara elektryczna
(1.3) pot. żart. łyżka
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Hanna chwyciła za wiosła, a ja oddałem się kąpieli słonecznej.
(1.2) Ten facet gra na wiośle jak opętany.
(1.3) Chłopcy chwycili za wiosła jakby nie jedli od miesiąca.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pióro wiosła • wiosło dwupióre
synonimy:
(1.1) daw. rudel[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiosłowanie n, wioślarstwo n, wioślarz m, wioślarka ż
czas. wieźć, wiosłować ndk.
przym. wiosłowy, wioślarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rudel I” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

wiosło (język kaszubski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) żegl. wiosło
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wiosłowac
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.