nadawanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌnadaˈvãɲɛ], AS: [nadavãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od nadawać
- odmiana:
- (1.1) blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik nadawanie dopełniacz nadawania celownik nadawaniu biernik nadawanie narzędnik nadawaniem miejscownik nadawaniu wołacz nadawanie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nadanie n, nadawca m, nadawczyni ż, nadajnik m, nadawnictwo n, nadawacz m
- czas. nadać dk., nadawać ndk.
- przym. nadawczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) broadcast, broadcasting, transmission
- kataloński: (1.1) transmissió ż
- szwedzki: (1.1) sändning w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.