namówić (język polski)

wymowa:
IPA: [nãˈmuvʲiʨ̑], AS: [nãmuvʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. namawiać)

(1.1) aspekt dokonany od: namawiać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Pewnego niedzielnego przedpołudnia namówiłem więc Halila oraz pana Bieganka z konsulatu na wspólną wycieczkę autobusem do Gizy[1].
(1.1) Uprosiliśmy Jerzego, aby namówił kierownika zespołu muzycznego do dalszej gry[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. namawianie n, namówienie n, namowa ż
czas. namawiać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: namawiać
źródła:
  1. Marian Brandys, Śladami Stasia i Nel, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Tadeusz Kwiatkowski, Panopticum, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.