substancja (język polski)

wymowa:

IPA: [supˈstãnʦ̑ʲja], AS: [supstãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chem. klasa przedmiotów materialnych, mających w danych warunkach jednakowe właściwości fizyczne i chemiczne, mikroskopowo zaś - identyczną budowę molekularną (cząsteczkową)

(1.2) filoz. byt samoistny

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	substancja	substancje
dopełniacz	substancji	substancji / przest. substancyj[1]
celownik	substancji	substancjom
biernik	substancję	substancje
narzędnik	substancją	substancjami
miejscownik	substancji	substancjach
wołacz	substancjo	substancje

przykłady:

(1.1) Tych substancji nie wolno ze sobą mieszać!

składnia:

kolokacje:

(1.1) substancja czynna • substancja aktywna

synonimy:

(1.1) materiał

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. substancjalność ż

przym. substancjalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. substantia → istota

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) substance
• baskijski: (1.1) gai, substantzia; (1.2) substantzia
• białoruski: (1.1) рэчыва n; (1.2) субстанцыя ż
• bułgarski: (1.1) вещество n
• chorwacki: (1.1) tvar ż
• duński: (1.1) substans w
• esperanto: (1.1) substanco; (1.2) substanco
• francuski: (1.1) substance ż
• hiszpański: (1.1) sustancia ż
• karpatorusiński: (1.1) штоф m
• kataloński: (1.1) substància ż
• łaciński: (1.1) substantia
• niderlandzki: (1.1) substantie ż, stof m ż
• niemiecki: (1.1) Substanz ż
• norweski (bokmål): (1.1) substans m
• nowogrecki: (1.1) ουσία ż
• rosyjski: (1.1) субстанция ż
• słoweński: (1.1) substanca ż
• ukraiński: (1.1) речовина ż
• węgierski: (1.1) anyag; (1.2) szubsztancia
• włoski: (1.1) sostanza ż

źródła: