budowa (język polski)

budowa (1.1) domu
budowa (1.1)
budowa (1.2)
wymowa:
, IPA: [buˈdɔva], AS: [budova]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu
(1.2) miejsce wykonywania obiektu budowlanego, plac budowy (1.1)
(1.3) odbudowa, rozbudowa i nadbudowa obiektu budowlanego
(1.4) wzajemne powiązania i rozmieszczenie części składowych pełnej całości, struktura, kształt, proporcje przedmiotu, ciała, anatomia
(1.5) tworzenie i organizowanie czegoś[1]
odmiana:
(1.1,3-5)
(1.2)
przykłady:
(1.1) Czy ta budowa kiedyś się skończy? Nie, na tej budowie nikt się nie spieszy.
(1.2) Ale na tej budowie mają bałagan.
(1.3) Budowa tego stadionu zajęła im pięć lat.
(1.4) Anatomia człowieka opisuje budowę ludzkiego ciała.
(1.5) Oni nie mogą być razem, budowa wzajemnych relacji między nimi to kompletne fiasko.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) rozbiórka
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. budowla ż, budowanie n, budynek m, budownictwo n, budowniczy m, budowlaniec m, budowlanka ż, budulec m, zabudowa ż, rozbudowa ż, budowlany mos, wybudowanie n, zbudowanie n, zabudowanie n, odbudowa ż
przym. budowlany, budujący, budowniczy
czas. budować, wybudować, zbudować
przysł. budująco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „budowa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.