zabudowa (język polski)

zabudowa (1.1) miejska
zabudowa (1.2)
wymowa:
IPA: [ˌzabuˈdɔva], AS: [zabudova], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogół budynków znajdujących się na określonym obszarze
(1.2) szafy, półki, szafki montowane w pomieszczeniu na stałe
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W centrum dużych miast dominuje zwarta zabudowa.
składnia:
(1.2) zabudowa + D.
kolokacje:
(1.1) zabudowa drewniana / luźna / wysoka / zwarta / wiejska / miejskaprojektować zabudowę
(1.2) zabudowa kuchenna / biurowa • zabudowa wnęki / przedpokoju / kuchni / łazienki
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. budowa ż, zabudowanie n, zabudowywanie n
czas. budować ndk., zbudować dk., zabudowywać ndk., zabudować dk.
przysł. budująco
przym. budujący
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.