zabudowa (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌzabuˈdɔva], AS: [zabudova], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ogół budynków znajdujących się na określonym obszarze
- (1.2) szafy, półki, szafki montowane w pomieszczeniu na stałe
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zabudowa zabudowy dopełniacz zabudowy zabudów celownik zabudowie zabudowom biernik zabudowę zabudowy narzędnik zabudową zabudowami miejscownik zabudowie zabudowach wołacz zabudowo zabudowy - przykłady:
- (1.1) W centrum dużych miast dominuje zwarta zabudowa.
- składnia:
- (1.2) zabudowa + D.
- kolokacje:
- (1.1) zabudowa drewniana / luźna / wysoka / zwarta / wiejska / miejska • projektować zabudowę
- (1.2) zabudowa kuchenna / biurowa • zabudowa wnęki / przedpokoju / kuchni / łazienki
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. budowa ż, zabudowanie n, zabudowywanie n
- czas. budować ndk., zbudować dk., zabudowywać ndk., zabudować dk.
- przysł. budująco
- przym. budujący
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) development, housing; (1.2) closet
- hiszpański: (1.1) edificación ż; (1.2) acondicionamiento m, amueblamiento m, mobiliario m
- kaszubski: (1.1) zabùdowa ż
- rosyjski: (1.1) застройка ż
- ukraiński: (1.1) забудова ż
- włoski: (1.1) caseggiato m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.