montować (język polski)

oni montują (1.1) rowery
wymowa:
IPA: [mɔ̃nˈtɔvaʨ̑], AS: [mõntovać], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) budować coś z części
(1.2) instalować, zakładać, umocowywać
(1.3) łączyć części filmu, audycji w całość
(1.4) przen. organizować, urządzać[1]
(1.5) przest. ekwipować, zaopatrywać[1]
odmiana:
(1.1-5) koniugacja IV
przykłady:
(1.4) Syn szacha zaczął montować opozycję wśród arystokracji i magów[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) budować, konstruować, zbijać
(1.2) instalować, zakładać, umocowywać, mocować, ciągnąć
(1.4) organizować, urządzać, przygotowywać, inicjować
antonimy:
(1.2) demontować
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zamontowanie n, monter m, monterka ż, montaż m, montażowiec m, montażysta m, montażystka ż, montażownia ż, montownia ż, montowanie n
czas. zamontować dk., wymontować dk., zmontować dk., zamontowywać ndk.
przym. montażowy, monterski
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. monter[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: ekwipować, zaopatrywać
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „montować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Andrzej Sarwa, Rzeczy ostateczne człowieka i świata : eschatologia Zaratusztrianizmu, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.