chrząknąć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈxʃɔ̃ŋknɔ̃ɲʨ̑], AS: [χšõŋknõńć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ą 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chrząkać)

(1.1) aspekt dokonany od: chrząkać
odmiana:
(1.1) koniugacja Va
przykłady:
(1.1) Grubas w żółtym kubraku przestąpił z nogi na nogę, chrząknął, zdjął z głowy wymięty biret[1].
(1.1) Ale na wszelki wypadek odpowiedział chłopcu surowym spojrzeniem i chrząknął groźnie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chrząknięcie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: chrząkać
źródła:
  1. Andrzej Sapkowski, Miecz przeznaczenia, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Małgorzata Musierowicz, Dziecko piątku, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.