biret (język polski)
trójrożny biret (1.2) kardynalski
- wymowa:
- IPA: [ˈbʲirɛt], AS: [bʹiret], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) okrągłe nakrycie głowy – oznaka bycia doktorem na wyższych uczelniach
- (1.2) rel. kanciaste nakrycie głowy duchownych
- (1.3) część oficjalnego stroju sędziów, prokuratorów i adwokatów
- (1.4) st.pol. męskie nakrycie głowy[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik biret birety dopełniacz biretu biretów celownik biretowi biretom biernik biret birety narzędnik biretem biretami miejscownik birecie biretach wołacz birecie birety - przykłady:
- (1.1-3) Biret jest obecnie częścią oficjalnego stroju członków senatu wyższej uczelni, duchownych i sędziów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. barretum, łac. biretum → czapeczka[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) biretta
- francuski: (1.2) barrette ż
- hiszpański: (1.1) birrete m, bonete m; (1.2) birreta ż; (1.3) birrete m
- kataloński: (1.2) biretta ż
- łaciński: (1.2) biretum n, birretum n
- niemiecki: (1.1) Barett n; (1.2) Birett n
- portugalski: (1.2) birreta ż
- włoski: (1.1) tocco m; (1.2) berretta ż, tricorno m
- źródła:
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 127.
- ↑
Hasło „biret” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.