podstawa (język polski)

podstawa (1.1) kolumny
wymowa:
IPA: [pɔtˈstava], AS: [potstava], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) to, na czym coś stoi
(1.2) pewna zasada, baza teoretyczna
(1.3) tylko w lm podstawyelementarna wiedza z danej dziedziny
odmiana:
(1.1-2)
(1.3) blp,
przykłady:
(1.1) Rzeźba stoi na marmurowej podstawie.
(1.2) Podstawą działania maszyny jest ruch obrotowy.
(1.3) Uczeń opanowuje podstawy matematyki.
składnia:
(1.1-2) podstawa czegoś / do czegoś[1]
(1.3) podstawa czegoś[1]
kolokacje:
podstawa prawnadawać podstawy do czegośna podstawie czegośbazować (opierać się) na czymś; budować, tworzyć od podstaw
synonimy:
(1.1) fundament, podparcie, podpora, podłoże
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podstawek m, podstawowość ż
zdrobn. podstawka ż, podstaweczka ż
przym. podstawowy
przysł. podstawowo
związki frazeologiczne:
praca u podstaw
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.