Grund (język niemiecki)

wymowa:

​

lp IPA: [ɡʀʊnt] lm IPA: [ˈɡʀʏndə]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dno (rzeki, doliny)

(1.2) grunt

(1.3) powód, przyczyna

temat słowotwórczy

(2.1) dotyczący gruntu, gruntowy

(2.2) z gruntu, u podstaw

(2.3) podstawowy, zasadniczy

odmiana:

(1.1-3)^[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Grund	die Gründe
dopełniacz	des Grundes des Grunds	der Gründe
celownik	dem Grund	den Gründen
biernik	den Grund	die Gründe

przykłady:

(1.3) Ein paar Wahrheiten muss man sagen, um leben zu können; ein paar verschweigen aus demselben Grund. → Kilka prawd trzeba wypowiedzieć, aby móc żyć; kilka – przemilczeć z tego samego powodu^[2].

składnia:

(2.1) w złożeniach Grund + rzecz./przym. (np. Grundbuch, grundbücherlich)

(2.2) w złożeniach Grund + rzecz./przym. (np. Grundannahme, grundfalsch)

(2.3) w złożeniach Grund + rzecz./przym. (np. Grundschule, grundsätzlich)

kolokacje:

(1.3) der/ein Grund für etw./jdn.

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Gründen n, Gründung ż, Gründlichkeit ż

czas. gründen

przym. gründlich

związki frazeologiczne:

etymologia:

źródłosłów dla pol. grunt^[3]

uwagi:

źródła: