przemilczeć (język polski)

wymowa:
IPA: [pʃɛ̃ˈmʲilʧ̑ɛʨ̑], AS: [pšẽmʹilčeć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.,
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. przemilczać)

(1.1) aspekt dokonany od: przemilczać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIb
przykłady:
(1.1) Rzeczywiście, przemilczałem część informacji, ale, niech pan sobie przypomni, sugerowałem, by zaczął pan poszukiwania w warszawskim WDM-ie[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. domilczenie n, milczek mos, milczenie n, milkliwość ż, milknięcie n, namilczenie n, pomilczenie n, pomilknięcie n, przemilczenie n, przymilknąć n, umilknięcie n, zamilczenie n, zamilknięcie n, zmilczenie n, zmilknięcie n
czas. domilczeć dk., milczeć ndk., milknąć ndk., namilczeć dk., pomilczeć dk., pomilknąć dk., przymilknąć dk., umilknąć dk., zamilczeć dk., zamilknąć dk., zmilczeć dk., zmilknąć dk.
przym. milczący, milczkowaty, milkliwy
przysł. milczkiem
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: przemilczać
źródła:
  1. Tomasz Klarecki, Izabela Smolarek, Wilk... i śmierć bankiera, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.