zakonnik (język polski)
zakonnicy (1.1)
- wymowa:
- IPA: [zaˈkɔ̃ɲːik], AS: [zakõ•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. członek męskiego zgromadzenia zakonnego; zob. też zakonnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zakonnik zakonnicy dopełniacz zakonnika zakonników celownik zakonnikowi zakonnikom biernik zakonnika zakonników narzędnik zakonnikiem zakonnikami miejscownik zakonniku zakonnikach wołacz zakonniku zakonnicy - przykłady:
- (1.1) Furtian wpuścił znanych sobie zakonników.
- (1.1) Ludmiła zna trzech zakonników: karmelitę, jezuitę i franciszkanina.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) osoba konsekrowana
- antonimy:
- (1.1) niezakonnik
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) cenobita, eremita, pustelnik, rekluz, aspirant, postulant, nowicjusz, profes, neoprofes, tercjarz, furtian, refektarzowy, kwestarz, prowincjał, gwardian, albertyn, augustianin, barnabita, bazylianin, benedyktyn, bernardyn, bonifrater, bożogrobiec, chrystusowiec, cysters, dolorysta, dominikanin, duchacz, duchak, filipin, franciszkanin, guanellianin, joannita, jezuita, józefita, kameduła, kamilianin, kanonik, kapucyn, karmelita, kartuz, klaretyn, kombonianin, koncepcjonista, marianin, marianista, marysta, michalita, minoryta, norbertanin, oblat, oratorianin, orionista, pallotyn, pasjonista, paulin, paulista, pijar, premonstratens, redemptorysta, rogacjonista, saletyn, salezjanin, salwatorianin, sercanin, trynitarz, werbista, zmartwychwstaniec, mnich, brat, braciszek, ojciec, ojczulek
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zakon mrz, zakonność ż
- forma żeńska zakonnica ż
- przym. zakonny, pozakonny, starozakonny
- przysł. zakonnie
- związki frazeologiczne:
- cnota, nie odzież, czyni zakonnika
- etymologia:
- pol. zakon + -nik < prasł. *zakonъ
- uwagi:
- por. laik, profes, neoprofes
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) monk, friar, religious
- arabski: (1.1) راهب m
- baskijski: (1.1) fraide
- białoruski: (1.1) манах m, чарнец m
- bułgarski: (1.1) брат m
- czeski: (1.1) řeholník m
- duński: (1.1) munk w
- esperanto: (1.1) monaĥo, monako, patro
- francuski: (1.1) moine m
- hiszpański: (1.1) monje m, fraile m
- interlingua: (1.1) cenobita, monacho
- kataloński: (1.1) monjo m, frare m
- kurmandżi: (1.1) keşîş m
- łaciński: (1.1) monachus m
- niemiecki: (1.1) Ordensbruder m, Mönch m
- norweski (bokmål): (1.1) munk m
- norweski (nynorsk): (1.1) munk m
- nowogrecki: (1.1) μοναχός m, καλόγερος m
- portugalski: (1.1) frade m, freire m
- rosyjski: (1.1) монах m, чернец m
- rumuński: (1.1) călugăr m
- szwedzki: (1.1) munk w
- ukraiński: (1.1) монах m, чернець m, брат m
- węgierski: (1.1) szerzetes, barát
- włoski: (1.1) frate m, religioso m, monaco m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.