oratorianin (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez św. Filipa Nereusza[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oratorianin oratorianie dopełniacz oratorianina oratorian / oratorianów celownik oratorianinowi oratorianom biernik oratorianina oratorian / oratorianów narzędnik oratorianinem oratorianami miejscownik oratorianinie oratorianach wołacz oratorianinie oratorianie depr. M. i W. lm: (te) oratoriany - przykłady:
- (1.1) W niedzielę poszliśmy na mszę do oratorianów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) filipin
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oratorium n, orator m, oratorka ż
- przym. oratoriański, oratoryjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. oratorium
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „oratorianin” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „oratorianin” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.