św. (język polski)

wymowa:
(1.1) ‹święty› lub ‹święta›, IPA: [ˈɕfʲjɛ̃ntɨ] lub [ˈɕfʲjɛ̃nta], AS: [śfʹi ̯nty] lub [śfʹi ̯nta], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ę i  j 
(1.2) ‹świadek›, IPA: [ˈɕfʲjadɛk], AS: [śfʹi ̯adek], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.i  j 
znaczenia:

skrót

(1.1) = rel. święty, święta
(1.2) = praw. świadek[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W Opatowie znajduje się kolegiata pod wezwaniem św. Marcina z Tours.
(1.1) W procesji niesiono relikwie licznych świętych, m.in. św. Stanisława, św. Wojciecha, św. Jadwigi, św. Brata Alberta i św. siostry Faustyny[2].
(1.1) W Kościele katolickim na 2 października przypada wspomnienie św. św. Aniołów Stróżów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) chleb św. Agaty • chleb św. Jana • choroba św. Walentego • choroba św. Wita • łańcuszek św. Antoniego • sól św. Agaty • ziele św. Barbary • ziele św. Damiana • ziele św. Jana • kościół św. Anny / Józefa / Katarzyny / … • ulica św. Barbary / Jana / Stanisława / … • kościół św. św. Cyryla i Metodego / Marcina i Mikołaja / Piotra i Pawła / … • w dzień św. Jana / Łucji / Mikołaja / Walentego / …
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) St.
  • czeski: (1.1) sv.
  • esperanto: (1.1) s-ta
  • francuski: (1.1) St m, Ste ż
  • hiszpański: (1.1) S., Sto. m, Sta. ż
  • nowogrecki: (1.1) Αγ. m, ż
  • rosyjski: (1.1) св. m, ż
  • słowacki: (1.1) sv.
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „św.” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Rzeczpospolita, nr 15.05, Warszawa, 2000 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.