Walenty (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vaˈlɛ̃ntɨ], AS: [valẽnty], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Walenty w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Walenty Walentowie dopełniacz Walentego Walentych celownik Walentemu Walentym biernik Walentego Walentych narzędnik Walentym Walentymi miejscownik Walentym Walentych wołacz Walenty Walentowie depr. M. i W. lm: (te) Walente[1][2] - przykłady:
- (1.1) Nasz stary zakrystian ma na imię Walenty.
- (1.1) Walentowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 14 lutego.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Dzień Świętego Walentego • choroba świętego Walentego • pan Walenty • brat / kuzyn / wujek / dziadek Walenty • mężczyzna imieniem (o imieniu) Walenty • święty / błogosławiony Walenty • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Walenty • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Walenty • otrzymać / dostać / przybrać imię Walenty • dzień imienin / imieniny Walentego • na Walentego (o dniu)
- synonimy:
- (1.1) war. Walentyn; zdrobn. Walek[3], Waluś
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Walentynka ż, walentynki nmos, walentynka ż, walentynkowość ż
- przym. Walentowy, walentynkowy
- przysł. walentynkowo
- zob. Walentyn
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: bodaj cię świętego Walentego niemoc popadła! • dzisiaj po Walentym, kto nie kocha ten przeklęty • gdy na święty Walenty mróz, chowaj sanie, szykuj wóz • jak Walenty nie poleje, to na wiosnę masz nadzieję • każdy Walenty ma swoje wykręty • na świętego Walentego bywa zwykle mróz niczego, ale jak Walek się rozdeszcze, pewne mrozy wrócą jeszcze • rżnij, Walenty, Bóg się rodzi • święty Walenty gdy odmrozi pięty, na wyżywienie sprzedawaj sprzęty • święty Walenty bywa nieugięty
- etymologia:
- (1.1) łac. Valentinus < łac. valens (dpn. valentis)[3] → mocny, silny, zdrowy, potężny
- uwagi:
- (1.1) por. Walentyn; zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Valentin
- baskijski: (1.1) Balendin
- białoruski: (1.1) Валянцін m
- bretoński: (1.1) Valentin m
- bułgarski: (1.1) Валентин m (Walentin)
- chorwacki: (1.1) Valent m
- czeski: (1.1) Valentin m, Valentýn m
- duński: (1.1) Falentin
- esperanto: (1.1) Valenteno
- estoński: (1.1) Valentin
- fiński: (1.1) Valentinus
- francuski: (1.1) Valentin m
- hiszpański: (1.1) Valentín m
- irlandzki: (1.1) Vailintín m
- islandzki: (1.1) Valentín m
- łaciński: (1.1) Valentinus m
- łotewski: (1.1) Valentīns m
- niderlandzki: (1.1) Valentijn m
- niemiecki: (1.1) Valentin m
- nowogrecki: (1.1) Βαλεντίνος m (Valentínos)
- portugalski: (1.1) Valentim m
- rosyjski: (1.1) Валентий m
- rumuński: (1.1) Valentin m
- słowacki: (1.1) Valentín m
- szkocki: (1.1) Ualan
- szwedzki: (1.1) Valentin w
- ukraiński: (1.1) Валентин m
- walijski: (1.1) Folant m
- węgierski: (1.1) Bálint
- wietnamski: (1.1) Valentinô
- wilamowski: (1.1) Walek m
- włoski: (1.1) Valente m, Valentino m
- źródła:
- ↑
Hasło „Walenty” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Porada „imiona w liczbie mnogiej” w: Poradnia językowa PWN.
- 1 2 Hasło „Walenty” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.