Łucja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈwuʦ̑ʲja], AS: [u̯ucʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- podział przy przenoszeniu wyrazu: Łu•cja
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) imię żeńskie; zob. też Łucja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Łucja Łucje dopełniacz Łucji Łucji / przest. Łucyj[1] celownik Łucji Łucjom biernik Łucję Łucje narzędnik Łucją Łucjami miejscownik Łucji Łucjach wołacz Łucjo Łucje - przykłady:
- (1.1) Mam na imię Łucja i jestem aktorką z Wrocławia.
- (1.1) Łucja Prus śpiewała piosenki, które na długo pozostają w pamięci[2].
- (1.1) W Kościele katolickim na 13 grudnia przypada wspomnienie św. Łucji z Syrakuz, patronki niewidomych, chorych na oczy, pisarzy i poetów.
- (1.1) Łucje dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 13 grudnia, a także 25 czerwca i 9 lipca.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Dzień Świętej Łucji • pani Łucja • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Łucja • kobieta imieniem (o imieniu) Łucja • święta / błogosławiona Łucja • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Łucja • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Łucja • otrzymać / dostać / przybrać imię Łucja • dzień imienin / imieniny Łucji • na Łucję (o dniu)
- synonimy:
- (1.1) war. Lucja[3]; zdrobn. Łusia, Łuśka[4], Łucka[4], Łucysia; st.pol. przest. gw. Łucyja[5][6]; reg. śl. Łuca
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. Łusia ż, Łuśka ż, Łucka ż, Łucysia ż
- st.pol. przest. gw. Łucyja ż
- reg. śl. Łuca ż
- forma męska Łucjusz mos
- przym. Łucjin, Łucjowy, Łusin, Łusiowy, Łuśczyn, Łuśkowy, Łuckowy, Łucysin, Łucysiowy
- zob. Łucjusz, Lucja, Lucjusz, Łucjana, Łucjan, Lucjana, Lucjan
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: kiedy na świętą Łucję mróz, to smaruj wóz • po świętej Łucji dzień trwa najkrócej • święta Łucja dnia przyrzuca • święta Łucja głosi, jaką pogodę styczeń przynosi • święto Łucji dzień króci
- etymologia:
- łac. Lucia[7] < łac. lux (D. lucis)[8] → światło
- uwagi:
- zob. też Łucja w Wikicytatach
- (1.1) Łucja to imię niegdyś jakoby dawane urodzonym o brzasku dnia[8].
- (1.1) por. Lucja; zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Lucy
- baskijski: (1.1) Luzia
- białoruski: (1.1) Люцыя ż
- czeski: (1.1) Lucie ż
- francuski: (1.1) Lucie ż
- hiszpański: (1.1) Lucía ż
- kataloński: (1.1) Llúcia ż
- łaciński: (1.1) Lucia ż
- łotewski: (1.1) Lūcija ż
- nowogrecki: (1.1) Λουκία ż
- rosyjski: (1.1) Луция ż, Лукия ż
- słowacki: (1.1) Lucia ż
- szwedzki: (1.1) Lucia ż
- włoski: (1.1) Lucia ż
- źródła:
- ↑
Hasło „Łucja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ poranny.pl
- ↑ Porada „Kwiatosław i Wiosna” w: Poradnia językowa PWN.
- 1 2 Porada „zdrobnienia czy zgrubienia?” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Porada „historia i historyja” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Polskie nazwy własne. Encyklopedia pod red. Ewy Rzetelskiej-Feleszko, Kraków 2005, s. 108.
- 1 2 Hasło „Łucja” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 696.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.