Lucjan (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈluʦ̑ʲjãn], AS: [lucʹi ̯ãn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Lucjan w Wikipedii
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Student wstał, kiwnął na Lucjana i obaj poszli do kuchni[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Lucjan • brat / kuzyn / wujek / dziadek Lucjan • mężczyzna imieniem (o imieniu) Lucjan • święty / błogosławiony Lucjan • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Lucjan • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Lucjan • otrzymać / dostać / przybrać imię Lucjan • dzień imienin / imieniny Lucjana • na Lucjana (o dniu)
- synonimy:
- (1.1) zdrobn. Lucjanek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Łucjan mos, Łucja ż
- zdrobn. Lucjanek mos, Lucek m
- przym. Lucjanowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Lucianus < gr. Λουκιανὸς
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Lucian
- hiszpański: (1.1) Luciano m
- łaciński: (1.1) Lucianus m
- rosyjski: (1.1) Люциан m, Лукиан m
- starogrecki: (1.1) Λουκιανὸς m (Loukianós)
- włoski: (1.1) Luciano m
- źródła:
- ↑ Zbigniew Uniłowski, Wspólny pokój (wyd. 1932)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.