Wrocław (język polski)

Wrocław (1.1)
wymowa:
​, IPA: [ˈvrɔʦ̑waf], AS: [vrocu̯af], zjawiska fonetyczne: wygł.
​ ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. adm. miasto wojewódzkie nad Odrą, w południowo-zachodniej Polsce; zob. też Wrocław w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) We Wrocławiu jeżdżą niebieskie tramwaje.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się we Wrocławiu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Wrocławia • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Wrocławia • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Wrocławia • mieszkaniec / mieszkanka Wrocławia • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba we Wrocławiu • pochodzić z Wrocławia • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Wrocławia • flaga / herb Wrocławia
synonimy:
(1.1) st.pol. Wrocisław; skr. W-w
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wrocławianin mos, wrocławianka ż, wrocławiak mos, Wrocek mrz, Wrocisław mrz, Wrocławice nmos
przym. wrocławski, podwrocławski, pozawrocławski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. Wratysław; od imienia czeskiego księcia, Wratysława, założyciela miasta
(1.1) Forma „Wrocław” pojawia się od XII w., ale inne formy nazwy znane są od ok. 1000 r. Pierwotna nazwa brzmiała „Wrocisław” (przez Czechów była wymawiana jako „Wratislaw” (zapis: „Vratislav”) i to od formy czeskiej powstała wersja łacińska – „Vratislavia” / „Wratislavia”). Jako nazwa grodu wymieniany jest w XI w. w „Kronice Thietmara” („Thietmari merseburgiensis episcopi chronicon”) – „Wortizlava”.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Izabela Malmor, "Słownik etymologiczny języka polskiego", Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa - Bielsko-Biała 2010.
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Wrocław” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.

Wrocław (język czeski)

Wrocław (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Wrocław
odmiana:
(1.1) blm
przykłady:
(1.1) Narodila se a mnoho let žila v Norsku, nyní žije dva roky v Polsku, ve Wrocławi.[1] → Urodziła się i żyła wiele lat w Norwegii, teraz żyje od dwóch lat w Polsce, we Wrocławiu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Vratislav
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. wrocławský
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Wrocław < pol. Wratysław
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.