osiedlić (język polski)

wymowa:
podział przy przenoszeniu wyrazu: osiedlić[1]
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. osiedlać)

(1.1) pozwolić komuś gdzieś zamieszkać

czasownik zwrotny dokonany osiedlić się (ndk. osiedlać się)

(2.1) zamieszkać gdzieś
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. osiedle n, osiedlanie n, osiedlenie n, osiedleniec mos, osiedliny nmos, dosiedlanie n, dosiedlenie n, poosiedlanie n, powysiedlanie n, pozasiedlanie n, przesiedlanie n, przesiedlenie n, przesiedleniec mos, rozsiedlanie n, rozsiedlenie n, wysiedlanie n, wysiedlenie n, wysiedleniec mos, wysiedlona ż, wysiedlony mos, zasiedlanie n, zasiedlenie n, zasiedleniec mos, zasiedliny nmos
czas. osiedlać ndk., dosiedlać ndk., dosiedlić dk., poosiedlać dk., powysiedlać dk., pozasiedlać dk., przesiedlać ndk., przesiedlić dk., rozsiedlać ndk., rozsiedlić dk., wysiedlać ndk., wysiedlić dk., zasiedlać ndk., zasiedlić dk.
przym. osiedleniowy, osiedleńczy, osiedlowy, przesiedleńczy, wysiedleńczy, zasiedleniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) settle, domicile, domiciliate
  • esperanto: (1.1) setli, ekloĝi, enloĝi, kolonii
  • rosyjski: (1.1) водворить, расселить, поселить, вселить; (2.1) вселиться, расселиться, заселить, водвориться
źródła:
  1. Hasło „osiedlić” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 817.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.