mieszkanka (język polski)

wymowa:
IPA: [mʲjɛˈʃkãnka], AS: [mʹi ̯eškãnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • i → j  ​
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta na stałe mieszkająca w jakimś miejscu (regionie, mieście)

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp oraz M., B. i W. lm od mieszkanko
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ministerstwo zrobi ankietę wśród mieszkanek Górnego Śląska.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) turystka
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) lokatorka, współmieszkanka, rabczanka, warszawianka, krakowianka, poznanianka, łodzianka, gdańszczanka, gdynianka, wrocławianka, bydgoszczanka, wałbrzyszanka, zielonogórzanka, jeleniogórzanka, gorzowianka, płocczanka, białostoczanka, katowiczanka, bytomianka, tarnowianka, radomianka, lublinianka, szczecinianka, kielczanka, olsztynianka, ełczanka, opolanka, koszalinianka, puławianka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mieszkanie n, mieszkalnictwo n
forma męska mieszkaniec m
czas. mieszkać, zamieszkiwać
przym. mieszkalny, mieszkaniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. mieszkaniec[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: mieszkaniec
źródła:
  1. ↑ Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 17.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.