nowicjusz (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. człowiek nieposiadający doświadczenia, początkujący w jakimś zawodzie
(1.2) rel. kandydat do zakonu, odbywający w nim nowicjat
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nie wiedział, gdzie włożyć ręce, był nowicjuszem.
(1.2) W chórze było tak zimno, że nowicjusze dzwonili zębami.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. żółtodziób, daw. nowak
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) debiutant
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nowicjuszostwo n, nowicjat m
forma żeńska nowicjuszka ż
przym. nowicjuszowski, nowicjacki, nowiowy
przysł. nowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. novicius < łac. novus[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Novizio, Novizia, www.etimo.it.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.