nowicjat (język polski)

nowicjat (1.2)

nowicjat (1.3)

nowicjat (1.3)

wymowa:

IPA: [nɔˈvʲiʦ̑ʲjat], AS: [novʹicʹi ̯at], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) okres próbny kandydata do zakonu; zob. też nowicjat w Wikipedii

(1.2) część klasztoru przeznaczona dla odbywających nowicjat (1.1)

(1.3) grupa zakonników wspólnie odbywająca nowicjat (1.1)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nowicjat	nowicjaty
dopełniacz	nowicjatu	nowicjatów
celownik	nowicjatowi	nowicjatom
biernik	nowicjat	nowicjaty
narzędnik	nowicjatem	nowicjatami
miejscownik	nowicjacie	nowicjatach
wołacz	nowicjacie	nowicjaty

przykłady:

(1.1) Masseo odbył nowicjat w Miejskiej Górce.

(1.2) Osobom postronnym nie wolno wchodzić na nowicjat bez zgody magistra.

(1.3) Było upalnie i cały nowicjat pojechał nad wodę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nów mrz, nowicjusz m, nowicjuszka ż, nowicjacik mrz

przym. nowicjacki, nowiowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) wł. noviziato < śr.łac. noviciatus, novitiatus^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) novitiate; (1.2) novitiate
• baskijski: (1.1) nobiziotza; (1.2) nobiziotegi
• białoruski: (1.1) навіцыят m
• chorwacki: (1.1) novicijat m
• czeski: (1.1) noviciát m
• duński: (1.1) noviciat
• esperanto: (1.1) novicado
• fiński: (1.1) noviisi
• francuski: (1.1) noviciat m
• hiszpański: (1.1) noviciado m; (1.2) noviciado m
• indonezyjski: (1.1) novisiat
• japoński: (1.1) ノビシャド
• limburski: (1.1) noviciaat
• łaciński: (1.1) novitiatus m
• niemiecki: (1.1) Noviziat n
• portugalski: (1.1) noviciado
• rosyjski: (1.1) новициат m
• słowacki: (1.1) noviciát
• ukraiński: (1.1) новіціат m
• węgierski: (1.1) noviciátus
• włoski: (1.1) noviziato m; (1.2) noviziato m

źródła: