zakon (język polski)

wymowa:
​, IPA: [ˈzakɔ̃n], AS: [zakõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. organizacja religijna osób duchownych lub świeckich związanych ślubami, działająca według ścisłych reguł[1], realizująca określone przez Kościół cele religijne, gospodarcze, polityczne lub militarne; zob. też zakon w Wikipedii
(1.2) st.pol. wiara, wyznanie, religia[2]
(1.3) daw. Pismo Święte (Stary i Nowy Testament), słowo boże[2]
(1.4) st.pol. świątobliwość, bogobojność, religijność[2]
(1.5) st.pol. powinność prawna bądź moralna[2]
(1.6) st.pol. stan prawny, zawód, położenie (np. małżeński, wdowi, dworski)[2]
(1.7) daw. prawo ogłoszone przez Mojżesza[3]
odmiana:
(1.1-2)
(1.3-7) blm
przykłady:
(1.1) Benedyktyni to najstarszy zakon mnisi. Założony został w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zakon męski / żeński • zakon rycerski • zakon kawalerów mieczowych • zakon krzyżacki / krzyżowy / niemiecki • zakon joannitów • trzeci zakon • zakon klauzurowy • zakon kontemplacyjny • zakon żebraczy / żebrzący • zakon kaznodziejski • zakon franciszkanów / benedyktynów / kapucynów / cystersów / … • iść / pójść do zakonu
synonimy:
(1.1) kongregacja, konwent, klasztor, zgromadzenie zakonne
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) zakonnik, zakonnica, rycerz zakonu, dama zakonu, mnich, mniszka
wyrazy pokrewne:
rzecz. zakonodawca mos, zakonnik m, zakonnica ż; daw. zakonnictwo n, zakonność ż
przym. pozakonny, zakonny; daw. zakonowy, zakonniczy
przysł. zakonnie, daw. zakonno, zakonniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *zakonъ
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „zakon” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 3 4 5 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zakon” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, Warszawa 1900–1927, s. 129.
  3. ↑ Kazimierz Bukowski, Biblia a literatura polska, WSiP, Warszawa 1984, s. 100.

zakon (język albański)

wymowa:
IPA: /zaˈkɔn/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zwyczaj / zwyczaje
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. zakonshëm
przysł. zakonisht
związki frazeologiczne:
etymologia:
scs. законъ < prasł. *zakonъ
uwagi:
źródła:

zakon (język gagauski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) prawo
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz gagauski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

zakon (język karelski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) prawo
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz karelski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.