duchowny (język polski)

etiopski duchowny (2.1)
wymowa:
IPA: [duˈxɔvnɨ], AS: [duχovny]
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z duchowieństwem, dotyczący duchowieństwa[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) rel. osoba sprawująca posługę duchową, religijną
(2.2) rel. w katolicyzmie: osoba po święceniach kapłańskich[1]
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
(2.2) Liczba duchownych katolickich na świecie znacznie zmniejszyła się z winy tego przeklętego celibatu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) stan duchowny • seminarium duchowne
synonimy:
(2.1) osoba duchowna, kapłan, prezbiter, diakon
(2.2) reg. śl. wielebniczek
antonimy:
(1.1) świecki
(2.1) świecki
hiperonimy:
(1.1) religijny
hiponimy:
(1.1) kapłański, zakonny
(2.1) ojciec, ksiądz, zakonnik, mnich, pastor, pop, paroch, rabin
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. duch mzw, duchowieństwo n, duchowość ż
forma żeńska duchowna ż
przym. duchowy
przysł. duchownie, duchowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. duch + -owny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Hasło „duchowny” w: SJP.pl.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.