wina (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈvʲĩna], AS: [vʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) czyn niezgodny z normami postępowania
(1.2) odpowiedzialność za czyn niezgodny z normami postępowania
(1.3) daw. grzywna, kara pieniężna[1]
(1.4) muz. instrument szarpany z rodziny lutni pochodzący z południowych Indii
(1.5) muz. daw. rodzaj harfy o pięciu strunach

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp, M., B. i W. lm od: wino
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.
(1.2) To nie moja wina, że lodówka nie działa.
(1.2) Do winy ich dodaj winę, / niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) poczucie winy
synonimy:
(1.1) przewinienie, wykroczenie, występek, grzech
(1.4) vina, veena
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-3)
rzecz. winowajca mos, winowajczyni ż, obwinienie n, obwinianie n, przewinienie n, przewina ż, zawinienie n, winienie n, niewinność ż
czas. zawinić dk., winić ndk., obwiniać ndk., obwinić dk., zawinić dk.
przym. winny, niewinny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-3) prasł. *vina → czyn naruszający uznane normy postępowania, wykroczenie, przewinienie, błąd, grzech, to, co powoduje złe, naganne skutki, przyczyna, powód złego[3]
(1.4) sanskr. वीणा (vīṇā)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wina” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Księga Psalmów 69,28, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wina” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.