postępowanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpɔstɛ̃mpɔˈvãɲɛ], AS: [postẽmpovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) określony prawem uporządkowany ciąg czynności urzędowych organu wykonującego zadania publiczne (sądu, administracji, prawodawcy)
- (1.2) rzecz. odczas. od postępować
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik postępowanie postępowania dopełniacz postępowania postępowań celownik postępowaniu postępowaniom biernik postępowanie postępowania narzędnik postępowaniem postępowaniami miejscownik postępowaniu postępowaniach wołacz postępowanie postępowania - przykłady:
- (1.1) Sąd przyjął w postępowaniu za dowód testament zmarłego.
- (1.1) Burmistrz wszczął postępowanie administracyjne w zakresie ustalenia warunków zabudowy.
- (1.2) Jego postępowanie jest karygodne.
- (1.2) Postępowanie dyrektora wobec mnie było niesprawiedliwe. Nie powinien dawać mi nagany za krytykę przełożonego.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) postępowanie dyscyplinarne • postępowanie nakazowe • postępowanie pojednawcze • postępowanie sporne • jawność postępowania • postępowanie procesowe / nieprocesowe • postępowanie administracyjne / antymonopolowe / cywilne / egzekucyjne / jurysdykcyjne / karne / legislacyjne / lustracyjne / mediacyjne / mandatowe / odwoławcze / upominawcze / upadłościowe / skarbowe • postępowanie w sprawach nieletnich / wykroczeń • wszcząć / zawiesić / umorzyć / zakończyć / podjąć / wznowić postępowanie • tok postępowania
- synonimy:
- (1.1) procedura, proces
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. postęp m, postępek m, postępy nmos, postępowość ż, postępowiec m, postąpienie n
- czas. postępować ndk., postąpić dk.
- przym. postępowy
- przysł. postępowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od postępować → czynić; postępujący → idący naprzód
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) procedure; (1.2) conduct
- arabski: (1.2) مأخذ
- duński: (1.1) behandling w
- esperanto: (1.2) kondutado
- francuski: (1.1) procédé m, procédure ż; (1.2) conduite ż, comportement m
- hiszpański: (1.1) procedimiento m, proceso m, actuación ż; (1.2) comportamiento m, conducta ż
- islandzki: (1.1) aðferð ż
- kaszubski: (1.1) pòstãpòwanié n
- łaciński: (1.1) mos
- niderlandzki: (1.1) procedure ż; (1.2) gedrag n
- niemiecki: (1.1) Verfahren n; (1.2) Verhalten n, Verhaltung ż
- nowogrecki: (1.1) διαδικασία ż, δικονομία ż; (1.2) συμπεριφορά, διαγωγή ż
- rosyjski: (1.1) процесс m, производство n, судопроизводство n судебная процедура ż
- szwedzki: (1.1) procedur w
- ukraiński: (1.1) судочинство n; (1.2) поведінка ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.