wykroczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨkrɔˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [vykročẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. działanie sprzeczne z przyjętymi normami, zasadami^[1]

(1.2) praw. czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę i zagrożony karą aresztu, ograniczenia wolności, grzywny lub nagany; zob. też wykroczenie w Wikipedii

(1.3) rzecz. odczas. od wykroczyć

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wykroczenie	wykroczenia
dopełniacz	wykroczenia	wykroczeń
celownik	wykroczeniu	wykroczeniom
biernik	wykroczenie	wykroczenia
narzędnik	wykroczeniem	wykroczeniami
miejscownik	wykroczeniu	wykroczeniach
wołacz	wykroczenie	wykroczenia

przykłady:

(1.2) Jako największa grupa imigrantów we Włoszech, Rumuni często są identyfikowani z ogółem wykroczeń popełnianych przez obcokrajowców^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1-2) popełnić wykroczenie

(1.2) e-wykroczenie • Kodeks wykroczeń • wykroczenie bezskutkowe / chuligańskie / drogowe / formalne / materialne / gospodarcze / nieumyślne / umyślne / przeciwko prawom pracownika / skarbowe / urzędnicze • dopuścić się wykroczenia • sprawca wykroczenia • być obwinionym za wykroczenie • kara / grzywna / mandat za wykroczenie

synonimy:

antonimy:

(1.2) czyn dozwolony

hiperonimy:

(1.1) czyn

(1.2) czyn zabroniony

hiponimy:

(1.1) grzech

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. wykroczyć dk., wykraczać ndk., przekroczyć dk., przekraczać ndk., kroczyć ndk.

rzecz. kroczek mzw/mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) contravention, misdemeanor
• arabski: (1.2) ذنب
• hiszpański: (1.1) extralimitación ż; (1.2) infracción ż
• jidysz: (1.1) חטא m (chet)
• kaszubski: (1.2) przestąpienié n, przestãpk m
• niemiecki: (1.1) Verstoß m; (1.2) Verstoß m; (1.3) Verstoßen n
• rosyjski: (1.1) проступок m; (1.2) проступок m
• włoski: (1.2) contravvenzione ż

źródła: