Włochy (język polski)

Włochy (1.1)
Włochy (1.2) w Warszawie
wymowa:
​, IPA: [ˈvwɔxɨ], AS: [vu̯oχy]
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. polit. państwo w Europie, położone na Półwyspie Apenińskim, obejmujące także Sycylię i Sardynię; zob. też Włochy w Wikipedii
(1.2) geogr. toponim odpowiadający kilku miejscowościom w Polsce; zob. też Włochy (ujednoznacznienie) w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blp,
(1.2) blp,
przykłady:
(1.1) Byłem we Włoszech i zwiedzałem Rzym.
(1.2) Byłem we Włochach i zwiedzałem zabytkowy kościół.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mieszkać we Włoszech • jechać do Włoch
(1.2) mieszkać we Włochach • jechać do Włochów
synonimy:
(1.1) Italia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) miasta: Adria • Akwileja • Akwin • Alessandria • Amalfi • Ankona • Aosta • Arezzo • Asyż • Atina • Bari • Benewent • Bergamo • Bolonia • Bolzano • Brescia • Brindisi • Cagliari • Carrara • Cavalese • Como • Cosenza • Cremona • Faenza • Ferrara • Fiesole • Florencja • Foggia • Genua • Gorycja • Herkulanum • Kanossa • Kapua • Lecco • Livorno • Loreto • Lukka • Macerata • Mantua • Mediolan • Mesyna • Modena • Neapol • Nursja • Padwa • Palermo • Parma • Pawia • Perugia • Piacenza • Piza • Prato • Rawenna • Rimini • Rzym • Salerno • San Giovanni Rotondo • San Remo • Siena • Sperlonga • Syrakuzy • Tarent • Triest • Trydent • Turyn • Udine • Viareggio • Vicenza • Wenecja • Werona
wyrazy pokrewne:
(1.1)
rzecz. włoszczyzna ż, włoskość ż
mieszkaniec Włoch mos
mieszkanka Włoszka ż
przym. włoski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) wyraz ogólnosłowiański (por. scs. Влахъ (Vlaxŭ) → Włochy[1]), zapożyczony z języków germańskich (por. swn. Walah → przedstawiciel ludu romańskiego, cudzoziemiec[2] > śwn. Walch → przedstawiciel ludu romańskiego, Włoch, Francuz[3]), pierwotnie oznaczający lud celtycki (por. łac. Volcae → lud zamieszkujący Galię[4])[5][6][7]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „Влахъ” w: Slovník jazyka staroslověnského (Словарь старославянского языка), red. Josef Kurz, Zoe Hauptová, t. I, Československá Akademie Věd (Издательство Санкт-Петербургского университета), Praga (Sankt Petersburg) 1958–1997 (2006), ISBN 5-288-04041-9, s. 201.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Walah” w: Gerhard Köbler, Wörterbuch des althochdeutschen Sprachschatzes, Ferdinand Schöningh, Paderborn, Monachium, Wiedeń, Zurych 1993, ISBN 3-506-74661-8, s. 1208.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Walch” w: Matthias Lexer, Mittelhochdeutsches Handwörterbuch, Verlag von S. Hirzel, Lipsk 1872‒1878.
  4. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Volcae” w: Słownik łacińsko-polski do użytku szkół średnich, red. Bronisław Kruczkiewicz, Książnica-Atlas, Lwów – Warszawa 1925, s. 971.
  5. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Włoch” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
  6. ↑ Hasło „волох” w: Макс Фасмер, Этимологический словарь русского языка, tłum. О. Н. Трубачев, t. I, Прогресс, Moskwa 1964–1973 (1986–1987), s. 345.
  7. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Wallach” w: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.