toponim (język polski)

wymowa:

IPA: [tɔˈpɔ̃ɲĩm], AS: [topõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geogr. jęz. nazwa własna jakiegoś punktu lub obszaru geograficznego (miasta, państwa, rzeki itd.); zob. też toponim w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	toponim	toponimy
dopełniacz	toponimu	toponimów
celownik	toponimowi	toponimom
biernik	toponim	toponimy
narzędnik	toponimem	toponimami
miejscownik	toponimie	toponimach
wołacz	toponimie	toponimy

przykłady:

(1.1) Wyraz „Polska” jest toponimem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nazwa miejscowa

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nazwa własna, onim

hiponimy:

(1.1) hydronim, mikrotoponim, oronim, choronim

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. toponimia ż

przym. toponimiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. toponymum < gr. τόπος + ὄνυμα (tópos + ónyma) (miejsce + imię)^[1]

uwagi:

zobacz też: antroponim • choronim • egzonim • etnonim • hydronim • oronim • toponim

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) toponiem
• angielski: (1.1) toponym
• baskijski: (1.1) toponimo
• białoruski: (1.1) тапонім m
• bułgarski: (1.1) топоним m
• esperanto: (1.1) toponimo
• francuski: (1.1) toponyme m
• hiszpański: (1.1) topónimo m
• niderlandzki: (1.1) toponiem n
• niemiecki: (1.1) Toponym n
• nowogrecki: (1.1) τοπωνύμιο n
• portugalski: (1.1) topónimo m, braz. port. topônimo m
• rosyjski: (1.1) топоним m
• włoski: (1.1) toponimo m

źródła: