antroponim (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌãntrɔˈpɔ̃ɲĩm], AS: [ãntropõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. osobowa nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik antroponim antroponimy dopełniacz antroponimu antroponimów celownik antroponimowi antroponimom biernik antroponim antroponimy narzędnik antroponimem antroponimami miejscownik antroponimie antroponimach wołacz antroponimie antroponimy - przykłady:
- (1.1) Nazwisko jest antroponimem dziedziczonym przez pokolenia.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) onim
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. antroponimia
- przym. antroponimiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. ἄνθρωπος + ωνύμιον (ánthrōpos + ónymion)[1]
- uwagi:
- zobacz też: antroponim • choronim • etnonim • hydronim • oronim • toponim
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) antroponimo
- hiszpański: (1.1) antropónimo m
- niemiecki: (1.1) Anthroponym n
- nowogrecki: (1.1) ανθρωπωνύμιο n
- słowacki: (1.1) antroponymum n
- ukraiński: (1.1) антропо́нім m
- węgierski: (1.1) személynév
- źródła:
- ↑ Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 284.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.