nazwa własna (język polski)
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) zob. rzeczownik własny
- odmiana:
- (1.1) związek zgody;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nazwa własna nazwy własne dopełniacz nazwy własnej nazw własnych celownik nazwie własnej nazwom własnym biernik nazwę własną nazwy własne narzędnik nazwą własną nazwami własnymi miejscownik nazwie własnej nazwach własnych wołacz nazwo własna nazwy własne - przykłady:
- (1.1) Słowo „cesarz” wywodzi się z łacińskiej nazwy własnej „Caesar”.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) spec. onim
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) fitonim
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rzeczownik własny
- angielski: (1.1) proper noun
- czeski: (1.1) vlastní jméno n
- duński: (1.1) egennavn n
- hiszpański: (1.1) nombre propio m
- koreański: (1.1) 고유명사 (koyumyŏngsa)
- niemiecki: (1.1) Eigenname m
- norweski (bokmål): (1.1) egennavn n
- nowogrecki: (1.1) κύριο όνομα n
- rosyjski: (1.1) имя собственное n
- słowacki: (1.1) vlastné meno n
- ukraiński: (1.1) вла́сна на́зва ż
- węgierski: (1.1) tulajdonnév
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.