cudzoziemiec (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˌʦ̑uʣ̑ɔˈʑɛ̃mʲjɛʦ̑], AS: [cuʒoźẽmʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba pochodząca z innego kraju
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cudzoziemiec cudzoziemcy dopełniacz cudzoziemca cudzoziemców celownik cudzoziemcowi cudzoziemcom biernik cudzoziemca cudzoziemców narzędnik cudzoziemcem cudzoziemcami miejscownik cudzoziemcu cudzoziemcach wołacz cudzoziemcu / cudzoziemcze cudzoziemcy - przykłady:
- (1.1) Dla braci moich stałem się obcym / i cudzoziemcem dla synów mej matki[1].
- (1.1) Jakiś cudzoziemiec pytał mnie, jak dojść na dworzec.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) obcokrajowiec; pot. zagraniczniak; przest. etranżer; st.pol. foryster
- antonimy:
- (1.1) tubylec, autochton, rodak
- hiperonimy:
- (1.1) obcy
- hiponimy:
- (1.1) gringo
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cudzoziemszczyzna ż
- forma żeńska cudzoziemka ż
- czas. scudzoziemczyć dk., scudzoziemszczać ndk.
- przym. cudzoziemski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. cudzy + ziemia[2], pol. cudzy + -o- + ziemiec
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) foreigner, alien
- arabski: (1.1) أجنبي
- baskijski: (1.1) atzerritar
- białoruski: (1.1) чужаземец m, іншаземец m
- boloński: (1.1) furastîr
- bułgarski: (1.1) чужденец m
- chorwacki: (1.1) stranac m
- duński: (1.1) udlænding w
- esperanto: (1.1) alilandano, alilandulo, eksterlandano
- estoński: (1.1) välismaalane
- fiński: (1.1) ulkomaalainen
- francuski: (1.1) étranger m
- hindi: (1.1) परदेशी
- hiszpański: (1.1) extranjero m
- irlandzki: (1.1) coimhthíoch
- islandzki: (1.1) útlendingur m
- japoński: (1.1) 外国人 (がいこくじん, gaikokujin), 外人 (がいじん, gaijin)
- kalabryjski: (1.1) stranieru
- kataloński: (1.1) estranger m, foraster m
- kornijski: (1.1) estren
- łotewski: (1.1) ārzemnieks m
- macedoński: (1.1) туѓинец m
- niemiecki: (1.1) Ausländer m
- nowogrecki: (1.1) ξένος m, αλλοδαπός m
- ormiański: (1.1) օտարական
- portugalski: (1.1) estrangeiro m
- rosyjski: (1.1) иностранец m, чужеземец m
- sardyński: (1.1) strangiu, istranieru
- słowacki: (1.1) cudzinec
- sycylijski: (1.1) stràniu, stranieru
- szwabski: (1.1) Oußlẽndr m
- szwedzki: (1.1) utlänning w
- tetum: (1.1) malae, ema raiseluk
- ukraiński: (1.1) іноземець m, чужоземець m
- węgierski: (1.1) külföldi
- wilamowski: (1.1) cudzoźjymjec
- włoski: (1.1) straniero m
- źródła:
- ↑ Księga Psalmów 69,9, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).
- ↑ Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 18.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.