ustawa (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈstava], AS: [ustava] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. akt normatywny o charakterze powszechnie obowiązującym, najczęściej obecnie uchwalany przez parlament (w niektórych państwach zatwierdzany później przez organ władzy wykonawczej); zob. też ustawa w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ustawa	ustawy
dopełniacz	ustawy	ustaw
celownik	ustawie	ustawom
biernik	ustawę	ustawy
narzędnik	ustawą	ustawami
miejscownik	ustawie	ustawach
wołacz	ustawo	ustawy

przykłady:

(1.1) Komisja sejmowa rozpatrzyła projekt ustawy.

(1.1) Decyzja z 20 stycznia 1942 roku o tak zwanym ostatecznym rozwiązaniu stworzyła podstawę do rozpoczęcia masowej zagłady ludzi, których zgodnie z ustawami III Rzeszy zaliczano do narodowości żydowskiej.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) ustawodawstwo • ustawa zwykła / zasadnicza / konstytucyjna • ustawa budżetowa • ustawa o zamówieniach publicznych / systemie oświaty… • przyjąć / uchwalić / uchylić / podpisać / zawetować / opublikować ustawę • wejście w życie ustawy • vacatio legis ustawy • projekt ustawy • Dziennik Ustaw • specjalna ustawa

synonimy:

(1.1) zasada, prawo, reguła

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ustawianie n, ustanawianie n

czas. ustawiać ndk., ustanawiać ndk.

przym. ustawowy

przysł. ustawowo

związki frazeologiczne:

być głupszym niż ustawa przewiduje • ustawa kagańcowa • ustawa kominowa • ustawa śmieciowa

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) act (of law); (rzadziej stosowane) bill, statute, enactment, constitution, legislation
• arabski: (1.1) سن
• dolnołużycki: (1.1) kazń ż
• duński: (1.1) lov w
• esperanto: (1.1) leĝo
• francuski: (1.1) loi ż
• hiszpański: (1.1) ley ż
• jidysz: (1.1) געזעץ n (gezec)
• niemiecki: (1.1) Gesetz n
• nowogrecki: (1.1) νόμος m
• rosyjski: (1.1) закон m
• szwedzki: (1.1) lag w
• ukraiński: (1.1) закон m
• wilamowski: (1.1) gyzec n
• włoski: (1.1) legge ż

źródła: