reguła (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrɛɡuwa], AS: [reguu̯a], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl.

lub: IPA: [rɛˈɡuwa], AS: [reguu̯a] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zasada, według której należy postępować

(1.2) rel. zbiór zasad obowiązujących w danym zakonie; zob. też reguła zakonna w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	reguła	reguły
dopełniacz	reguły	reguł
celownik	regule	regułom
biernik	regułę	reguły
narzędnik	regułą	regułami
miejscownik	regule	regułach
wołacz	reguło	reguły

przykłady:

(1.1) W tej grze musisz postępować według pewnych reguł.

(1.2) W pierwszej fazie swojego istnienia zakon krzyżacki jako zakon szpitalny w Jerozolimie kierował się regułą joannitów.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) reguły gry

(1.2) reguła zakonna / klasztorna • reguła benedyktyńska / franciszkańska / kamedulska /… • przyjąć regułę zakonu

synonimy:

(1.1) norma, zasada

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.2) klauzura

wyrazy pokrewne:

rzecz. regulamin m

zdrobn. regułka ż

czas. regulować

przym. regułowy, regularny

przysł. regularnie

związki frazeologiczne:

wyjątek potwierdza regułę • z reguły

etymologia:

łac. regula^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rule
• arabski: (1.1) مبدأ
• czeski: (1.1) pravidlo n
• dolnołużycki: (1.1) regula ż
• duński: (1.1) regel w
• esperanto: (1.1) regulo
• estoński: (1.1) reegel
• francuski: (1.1) règle ż
• hiszpański: (1.1) regla ż, norma ż; (1.2) regla ż
• jidysz: (1.1) עיקר m (iker)
• niemiecki: (1.1) Regel ż
• portugalski: (1.1) regra ż
• rosyjski: (1.1) пра́вило n; (1.2) уста́в m
• szwedzki: (1.1) regel w
• ukraiński: (1.1) правило n
• włoski: (1.1) regola ż, norma ż; (1.2) regola ż

źródła: