benedyktyński (język polski)

opactwo benedyktyńskie (1.1)
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z benedyktynami, dotyczący benedyktynów

przymiotnik jakościowy

(2.1) taki, który wymaga wyjątkowej dokładności i poświęcenia dużej ilości czasu[1]

przymiotnik dzierżawczy

(3.1) należący do benedyktynów, będący ich własnością
odmiana:
(1.1) (3.1)
(2.1)
przykłady:
(3.1) Szukaliśmy schronienia w starym klasztorze benedyktyńskim za rzeką.
składnia:
kolokacje:
(1.1) charyzmat / chorał / habit / ruch benedyktyński
(2.1) benedyktyński trud / wysiłek • benedyktyńska praca • benedyktyńska pracowitość / cierpliwość
(3.1) klasztor / nowicjat / postulat / zakon benedyktyński • opactwo benedyktyńskie
synonimy:
(2.1) żmudny, mozolny, mrówczy
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakonny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. benedyktyn m, benedyktynka ż, Benedykt mos
przym. pobenedyktyński
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. benedyktyn + -ski
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „benedyktyński” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.