benedyktyn (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛ̃nɛˈdɨktɨ̃n], AS: [bẽnedyktỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. członek zakonu założonego przez świętego Benedykta z Nursji

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) spoż. likier korzenno-ziołowy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	benedyktyn	benedyktyni
dopełniacz	benedyktyna	benedyktynów
celownik	benedyktynowi	benedyktynom
biernik	benedyktyna	benedyktynów
narzędnik	benedyktynem	benedyktynami
miejscownik	benedyktynie	benedyktynach
wołacz	benedyktynie	benedyktyni
depr. M. i W. lm: (te) benedyktyny

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	benedyktyn	benedyktyny
dopełniacz	benedyktyna	benedyktynów
celownik	benedyktynowi	benedyktynom
biernik	benedyktyna	benedyktyny
narzędnik	benedyktynem	benedyktynami
miejscownik	benedyktynie	benedyktynach
wołacz	benedyktynie	benedyktyny

przykłady:

(1.1) Do benedyktynów wstąpił jesienią 1966 roku.

(2.1) Czy reflektowałbyś na kieliszeczek benedyktyna?

składnia:

kolokacje:

(1.1) klasztor / opactwo benedyktynów

(2.1) butelka / kieliszek benedyktyna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mnich, zakonnik

(2.1) likier

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Benedykt mos, benedyktyńskość ż

forma żeńska benedyktynka ż

przym. pobenedyktyński, benedyktyński

przysł. benedyktyńsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Benedykt + -yn

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) benedictine
• baskijski: (1.1) beneditar, beneditano
• białoruski: (1.1) бенедыкцін m
• bułgarski: (1.1) бенедиктинец m; (2.1) бенедиктин m
• chorwacki: (1.1) benediktinac m
• czeski: (1.1) benediktin m, benediktýn m
• esperanto: (1.1) benediktano
• hiszpański: (1.1) benedictino m
• interlingua: (1.1) benedictino; (2.1) benedictino
• niemiecki: (1.1) Benediktiner m
• rosyjski: (1.1) бенедиктин m
• słowacki: (1.1) benediktín m

źródła: