charyzmat (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ogół cech charakteru czyniących daną osobę wyjątkową na tle społeczeństwa

(1.2) teol. szczególny dar otrzymywany przez człowieka od Ducha Świętego^[1]; zob. też charyzmaty w Wikipedii

(1.3) rel. typ wrażliwości religijnej, który wyróżnia daną osobę z otoczenia

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	charyzmat	charyzmaty
dopełniacz	charyzmatu	charyzmatów
celownik	charyzmatowi	charyzmatom
biernik	charyzmat	charyzmaty
narzędnik	charyzmatem	charyzmatami
miejscownik	charyzmacie	charyzmatach
wołacz	charyzmacie	charyzmaty

przykłady:

(1.2) Kościół pierwszych wieków posługiwał się charyzmatami bardzo intensywnie^[2].

(1.2) Obdarowanie charyzmatem nie może zatem być głównym argumentem świadczącym o świętości człowieka^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.2) charyzmat podstawowy / fundamentalny / wiedzy / rozeznania / słowa poznania / prorokowania / proroctwa / władzy / uzdrawiania / modlitwy w językach / modlitwy językami / wstawiennictwa / postu / spoczynku w Duchu Świętym / spotkania / życia wiecznego / epifanijny / zakonu / zgromadzenia / instytutu • charyzmaty serca • posługiwanie charyzmatami • korzystanie z charyzmatów

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. charyzma ż, charyzmatyk m, charyzmatyczka ż, charyzmatyczność ż, charyzmacik mrz

przym. charyzmatyczny

przysł. charyzmatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-3) łac. charisma < gr. χάρισμα < gr. χάρις → łaska, dar Boży^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) charisma
• francuski: (1.2) charisme m
• portugalski: (1.2) carisma
• starogrecki: (1.2) χάρισμα n
• włoski: (1.2) carisma m

źródła: