cecha (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʦ̑ɛxa], AS: [ceχa],
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) element opisujący coś lub kogoś, mogący odróżniać to od innych przedmiotów lub osób
- (1.2) mat. zob. cecha logarytmu
- (1.3) st.pol. znamię, piętno[1]
- (1.4) st.pol. poszewka na poduszkę[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cecha cechy dopełniacz cechy cech celownik cesze cechom biernik cechę cechy narzędnik cechą cechami miejscownik cesze cechach wołacz cecho cechy - przykłady:
- (1.1) Specyficzną cechą samochodu Bolesława jest to, że psuje się zaraz po uruchomieniu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) atrybut, własność, właściwość, wyróżnik
- antonimy:
- (1.2) mantysa
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1) czas. cechować
- związki frazeologiczne:
- (1.1) cecha logarytmu
- etymologia:
- (1.1-3) śwn. zēche → znak rozpoznawczy[2], por. niem. Zeichen[3]
- (1.4) niem. Zieche < gr. θήκη (thḗkē) → skrzynia[3]
- uwagi:
- por. istota
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) veti ż, tipar m
- angielski: (1.1) feature, property
- arabski: (1.1) نعت, صفة, خلة, خاصة
- białoruski: (1.1) прыкмета ż, рыса ż
- duński: (1.1) træk, egenskab, kendetegn, karaktertræk
- esperanto: (1.1) trajto, eco
- francuski: (1.1) marque ż, trait m, caractère m; (1.2) caractéristique ż
- hiszpański: (1.1) rasgo m, carácter m; (1.2) característica ż
- interlingua: (1.1) contramarca
- japoński: (1.1) 特徴 (とくちょう, tokuchō), 特色 (とくしょく, tokushoku)
- jidysz: (1.1) שטריך m (sztrich), אייגנקייט ż / n (ejgnkejt), (charakterystyczna) קענצייכן m (kencejchn)
- łaciński: (1.1) genus
- niderlandzki: (1.1) eigenschap ż; (1.2) karakteristiek ż
- niemiecki: (1.1) Eigenschaft ż, Merkmal n
- nowogrecki: (1.1) χαρακτηριστικό n, ιδιότητα ż; (1.2) ιδιότητα ż
- portugalski: (1.1) atributo m, característica ż
- rosyjski: (1.1) черта ż, признак m, свойство n
- szwedzki: (1.1) kännetecken n, särdrag n, drag n, egenskap w
- turecki: (1.1) özellik, nitelik
- ukraiński: (1.1) риса ż, ознака ż, властивість ż
- wilamowski: (1.1) ocaeihia n, ocacha n, karakter m
- włoski: (1.1) caratteristica ż
- źródła:
- 1 2
Hasło „cecha” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 257. - ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 43.
- 1 2 Hasło „cecha” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.