typ (język polski)

wymowa:
, IPA: [tɨp], AS: [typ]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rodzaj, wzorzec
(1.2) osoba skupiająca cechy ludzi pewnej kategorii
(1.3) ktoś lub coś przewidziane przez kogoś na zwycięzcę
(1.4) syst. zool. kategoria w systematyce zwierząt; zob. też typ (biologia) w Wikipedii
(1.5) charakterystyczny wygląd i budowa człowieka w zależności od jego rasy lub przynależności etnicznej

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. podejrzany mężczyzna
odmiana:
(1.1-5)
(2.1)
przykłady:
(1.1) W tej części sklepu znajdują się buty typu turystycznego i sportowego.
(1.2) Mariusz to typ samotnika.
(1.3) Ten koń to mój typ. Postawiłem na niego 100 złotych.
(1.4) Strunowce to jeden z typów należących do królestwa zwierząt.
(1.5) Typ orientalny odznacza się dosyć wysokim wzrostem.
(2.1) Patrz na tego typa, jak on wygląda! Ubranie to chyba musiał ze śmietnika wyciągnąć!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.4) syst. bot. gromada
(2.1) typek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. typiara ż, typek m, podtyp m, typowość ż, typizacja ż
czas. typować ndk., wytypować dk.
przym. typowy, typiczny
przysł. typowo
związki frazeologiczne:
typ spod ciemnej gwiazdy
etymologia:
łac. typus < gr. τύπος < gr. τύπτω → bić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

typ (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) typ, rodzaj
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

typ (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) typ, rodzaj[1]
odmiana:
(1.1) en typ, typen, typer, typerna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sort, slag
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. typisk
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen

typ (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) typ (rodzaj, wzorzec)
(1.2) typ (osoba skupiająca cechy ludzi pewnej kategorii)
(1.3) typ (ktoś lub coś przewidziane przez kogoś na zwycięzcę)
(1.4) syst. zool. typ (biologia)
(1.5) typ (charakterystyczny wygląd i budowa człowieka w zależności od jego rasy lub przynależności etnicznej)
(1.6) pot. facet, typ, typek
odmiana:
(1.1-6) lp typ; lm typa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. typiś, typyś
czas. typa
rzecz. typa n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.