wzorzec (język polski)

wzorce (1.1) długości

wymowa:

IPA: [ˈvzɔʒɛʦ̑], AS: [vzožec]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wzór wyznaczający normę dla innych przedmiotów i zjawisk; zob. też wzorzec w Wikipedii

(1.2) cechy, osoby warte naśladowania

(1.3) jednostka porównawcza przy wyznaczaniu właściwości

(1.4) powtarzający się układ graficzny lub ciąg zdarzeń

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wzorzec	wzorce
dopełniacz	wzorca	wzorców
celownik	wzorcowi	wzorcom
biernik	wzorzec	wzorce
narzędnik	wzorcem	wzorcami
miejscownik	wzorcu	wzorcach
wołacz	wzorcu	wzorce

przykłady:

(1.1) […] będzie służyć jako wzorzec kolejnych kopii, które, gdy zostaną wykonane, muszą być porównane ze wzorcem i wiernie się z nim zgadzać, nie różniąc się w żaden sposób od pierwowzoru wydrukowanego w Rzymie^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.2) wzorzec postępowania

(1.3) wzorzec wagi

synonimy:

(1.1) typ

(1.2) przykład

(1.3) etalon; archetyp; standard

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wzór m

przym. wzorcowy, wzorowy, wzorzysty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) template, specimen, blueprint, prototype, model; (1.2) exemplar, role model; (1.3) gauge, benchmark, standard, reference; (1.4) pattern
• arabski: (1.1) نموذج
• esperanto: (1.1) modelo, komparilo
• hiszpański: (1.1) patrón m, modelo m; (1.2) ejemplo m; (1.3) modelo m, muestra ż, estándar m
• niemiecki: (1.2) Vorbild n
• rosyjski: (1.1) образец; (1.2) пример для подражания; (1.3) эталон, образец
• szwedzki: (1.1) mönster n
• wilamowski: (1.2) fūəm ż

źródła: