sposób (język polski)

wymowa:
, IPA: [ˈspɔsup], AS: [sposup], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) metoda, algorytm zrobienia czegoś, rozwiązania jakiegoś problemu
(1.2) styl, rodzaj zachowania, wyglądu itp.
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Naukowiec wynalazł sposób na poprawę bezpieczeństwa w samolotach.
(1.2) Nie podoba mi się jego sposób zwracania się do kobiet.
składnia:
(1.1) sposób na + B. • sposób przeciw + C.
kolokacje:
(1.2) okolicznik sposobu • na sposóbw sposób (w brutalny sposób / w jaki sposób / w jakikolwiek sposób / w należyty sposób / w opaczny sposób / w sposób łapczywy / w sposób zasadniczy / w taki sposób / w taki czy inny sposób / w ten sposób / w wiadomy sposób / w widoczny sposób / w żaden sposób)
synonimy:
(1.1) metoda, rozwiązanie, środek
(1.2) maniera, styl
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sposobność ż
zdrobn. sposobik mrz
czas. sposobić ndk., przysposobić dk.
przym. sposobny
związki frazeologiczne:
na sposoby są sposoby • stara koza i na wilka ma sposób
etymologia:
prasł. *sъposobъ[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sposób” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.