modus (język łaciński)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) sposób, metoda
- (1.2) miara, rozmiar
- (1.3) ograniczenie
- (1.4) gram. tryb
- odmiana:
- mod|us, ~ī (deklinacja II)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- modus operandi • modus vivendi • modus tollens • modus ponens • est modus in rebus
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. modicum n, modiolus m, modius m, modificatio ż, modicitas ż, modiatio ż, modiata ż, modulātiō, modulātor, modulor, modulus
- zaim. quōmodo
- przysł. modō, quemadmodum, modice, modico, modifice, quomodo
- przym. modialis, modicus
- czas. modifico, modigero, modico
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
modus (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) gram. tryb[1]
- odmiana:
- (1.1) ett modus, moduset, modus, modusen
- przykłady:
- (1.1) I svenskan finns det tre modus: indikativ, imperativ och konjunktiv. → W języku szwedzkim występują trzy tryby: orzekający, rozkazujący i łączący.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „modus” w: Svenska Akademiens ordlista (SAOL), Svenska Akademien.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.