instytut (język polski)

wymowa:
IPA: [ĩw̃ˈstɨtut], AS: [ĩũ̯stytut], zjawiska fonetyczne: nazal.samogł.+n/m+szczelin.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) nazwa różnego typu instytucji, przede wszystkim naukowo-badawczych i dydaktycznych; zob. też instytut w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) On uczy się w instytucie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. instytucik mrz
przym. instytutowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. institutum
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks: Polski - Szkoła
tłumaczenia:
źródła:

instytut (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) eduk. instytut
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. institutum
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks: Wilamowski - Szkoła
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.