wstawiennictwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) bronienie kogoś, ujmowanie się za kimś[1][2], zwykle w kontekście religijnym
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wstawiennictwo wstawiennictwa dopełniacz wstawiennictwa wstawiennictw celownik wstawiennictwu wstawiennictwom biernik wstawiennictwo wstawiennictwa narzędnik wstawiennictwem wstawiennictwami miejscownik wstawiennictwie wstawiennictwach wołacz wstawiennictwo wstawiennictwa - przykłady:
- (1.1) Modlił się gorąco o wstawiennictwo świętego patrona.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) orędownictwo, przyczyna, intercesja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wstawienniczość ż, wstawka ż, wstawianie n, wstawienie n, wstawiennik m, wstawienniczka ż
- czas. wstawiać ndk., wstawić dk.
- przym. wstawienniczy
- przysł. wstawienniczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) intercession
- bułgarski: (1.1) ходатайство n
- francuski: (1.1) intercession ż
- hiszpański: (1.1) intercesión ż
- łaciński: (1.1) suffragium n, intercessio ż
- nowogrecki: (1.1) μεσιτεία ż, μεσολάβηση ż
- portugalski: (1.1) intercessão ż
- włoski: (1.1) intercessione ż
- źródła:
- ↑
Hasło „wstawiennictwo” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „wstawiennictwo” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.