pracowitość (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpraʦ̑ɔˈvʲitɔɕʨ̑], AS: [pracovʹitość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, kto jest pracowity
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik pracowitość dopełniacz pracowitości celownik pracowitości biernik pracowitość narzędnik pracowitością miejscownik pracowitości wołacz pracowitości - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) robotność, niestrudzoność, gorliwość, sumienność
- antonimy:
- (1.1) lenistwo, bumelanctwo, gnuśność, leseryzm, nieróbstwo, nygusostwo, próżniactwo
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. praca ż
- czas. pracować ndk.
- przym. pracowity, zapracowany
- przysł. pracowicie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) industriousness, diligence
- białoruski: (1.1) працавітасць ż
- bułgarski: (1.1) работливост ż, трудолюбие n
- rosyjski: (1.1) трудолюбие n
- ukraiński: (1.1) працьовитість ż
- włoski: (1.1) laboriosità ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.